| Nominatif singulier
|
Génitif singulier
|
Datif pluriel
|
Remarques
|
| τὸ ἄγαλμα (la statue)
|
τοῦ ἀγάλματος
|
τοῖς ἀγαλμάτοις
|
|
| ἡ ἀδελφή (la sœur)
|
τῆς ἀδελφῆς
|
ταῖς ἀδελφαῖς
|
Ce mot s'écrit « ἀδελφεά » en dorien, « ἀδελφειή » en langue homérique, et « ἀδελφεή » en ionien.
|
| ὁ ἀδελφός (le frère)
|
τοῦ ἀδελφοῦ
|
τοῖς ἀδελφοῖς
|
Ce mot s'écrit « ἀδελφεός » en langue homérique et ionien, et « ἀδελφιός » ou « ἀδευφιός » en crétois.
|
| ἡ ἀγάπη (l'amour)
|
τῆς ἀγάπης
|
ταῖς ἀγάπαις
|
|
| ὁ ἄγγελος (le messager ; le messager divin)
|
τοῦ ἀγγέλου
|
τοῖς ἀγγέλοις
|
|
| ὁ ἀγκών (le coude)
|
τοῦ ἀγκῶνος
|
τοῖς ἀγκῶσι(ν)
|
|
| ὁ/ἡ ἀήρ (l'air ; l'atmosphère autour de la Terre. La vapeur, la brume, le brouillard. L'air que l’on respire.)
|
τοῦ/τῆς ἀέρος
|
τοῖς/ταῖς ἀέρσι(ν)
|
Ce mot s'écrit « ἠέρος » en langue homérique, « ἀϐήρ » en dorien, « αὐήρ » en éolien, et « ἠήρ » en ionien.
|
| ὁ ἀετός (l'aigle)
|
τοῦ ἀετοῦ
|
τοῖς ἀετοῖς
|
|
| ἡ ἀηδών (le rossignol)
|
τῆς ἀηδονός
|
ταῖς ἀηδοσί(ν)
|
|
| τὸ ἄθυρμα (le jouet)
|
τοῦ ἀθύρματος
|
τοῖς ἀθύρμασι(ν)
|
On dit également « τὸ παίγνιον ».
|
| τὸ αἰδοῖον (la vulve)
|
τοῦ αἰδοίου
|
τοῖς αἰδοίοις
|
|
| ἡ αἰδώς (la pudeur)
|
τῆς αἰδοῦς
|
ταῖς αἰδώσι(ν)
|
|
| ὁ/ἡ αἰθήρ (la région supérieure de l'air ; l'espace aérien, l'air que l’on respire)
|
τοῦ/τῆς αἰθέρος
|
τοῖς/ταῖς αἰθέρσι(ν)
|
|
| ὁ/ἡ αἴλουρος (le chat ; la chatte)
|
τοῦ/τῆς αἰλούρου
|
τοῖς/ταῖς αἰλούροις
|
|
| τὸ αἴνιγμα (l'énigme)
|
τοῦ αἰνίγματος
|
τοῖς αἰνίγμασι(ν)
|
|
| ἡ αἴξ (la chèvre)
|
τῆς αἰγός
|
ταῖς αἰξί(ν)
|
|
| ἡ αἰσχύνη (l'opprobre ; la vergogne)
|
τῆς αἰσχύνης
|
ταῖς αἰσχύναις
|
|
| ὁ αἰών (le temps (époque))
|
τοῦ αἰῶνος
|
τοῖς αἰῶσι(ν)
|
|
| ὁ/ἡ ἀλεκτρυών (le coq ; la poule)
|
τοῦ/τῆς ἀλεκτρυόνος
|
τοῖς/ταῖς ἀλεκτρυόνσι(ν)
|
|
| ὁ ἀλέκτωρ (le coq)
|
τοῦ ἀλέκτορος
|
τοῖς ἀλέκτορσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἀλέκτορ
|
| ὁ ἁλιεύς (le pêcheur)
|
τοῦ ἁλιέως
|
τοῖς ἁλιεῦσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἁλιεῦ
|
| ὁ/ἡ ἅλς (le sel ; la mer)
|
τοῦ/τῆς ἁλός
|
τοῖς/ταῖς ἁλσί(ν)
|
|
| ἡ ἀλωπεκία (la chute des cheveux)
|
τῆς ἀλωπεκίας
|
ταῖς ἀλωπεκίαις
|
|
| ἡ ἀλώπηξ (le renard)
|
τῆς ἀλώπεκος
|
ταῖς ἀλώπεξι(ν)
|
|
| ἡ ἀμυγδάλη (l'amande)
|
τῆς ἀμυγδάλης
|
ταῖς ἀμυγδάλαις
|
Ce mot s'écrit « ἀμύγδαλον », « ἀμύγδαλος », « ἀμυσγέλα », et «
ἀμυσγύλα » .
|
| ὁ ἄναξ (le maitre, le chef, le roi)
|
τοῦ ἀνάκτος
|
τοῖς ἄναξι(ν)
|
|
| ἡ ἄνασσα (la maitresse, la cheffe, la reine)
|
τῆς ἀνάσσας
|
ταῖς ἀνάσσαις
|
|
| ὁ ἀνδρών (l'andron)
|
τοῦ ἀνδρῶνος
|
τοῖς ἀνδρῶσι(ν)
|
|
| ὁ ἄνεμος (le vent)
|
τοῦ ἀνέμου
|
τοῖς ἀνέμοις
|
|
| ἡ ἀνεψιά (la nièce)
|
τῆς ἀνεψιᾶς
|
ταῖς ἀνεψιαῖς
|
|
| ὁ ἀνεψιός (le neveu)
|
τοῦ ἀνεψιοῦ
|
τοῖς ἀνεψιοῖς
|
|
| ὁ ἀνήρ (l'homme ; le mâle des animaux)
|
τοῦ ἀνδρός
|
τοῖς ἀνδράσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἄνερ
|
| ὁ ἄνθρωπος (l'homme, le genre humain)
|
τοῦ ἀνθρώπου
|
τοῖς ἀνθρώποις
|
|
| ἡ ἀντιπάθεια (La non-communauté de sentiments ou d'impressions. (Philosophie), (Terme stoïcien) Le non-rapport de certaines choses entre elles.)
|
τῆς ἀντιπαθείας
|
ταῖς ἀντιπαθείαις
|
|
| ἡ ἀπάθεια (L'absence de sentiments ou d’impressions. (Philosophie), (Terme stoïcien) L'absence de certaines choses entre elles.)
|
τῆς ἀπαθείας
|
ταῖς ἀπαθείαις
|
|
| ὁ ἀποπομπαῖος τράγος (le bouc émissaire)
|
τοῦ ἀποπομπαίου τράγου
|
τοῖς ἀποπομπαίοις τράγοις
|
Vocatif singulier : ἀποπομπαῖε τράγε
|
| ὁ ἄργυρος (l'argent ; la monnaie)
|
τοῦ ἀργύρου
|
τοῖς ἀργύροις
|
|
| ὁ/ἡ ἄρκτος (l'ours(e))
|
τοῦ/τῆς ἄρκτου
|
τοῖς/ταῖς ἄρκτοις
|
|
| ἡ ἁρπαγή ((Au sens actif) la rapacité ; l'avidité (Au sens passif) le butin)
|
τῆς ἁρπαγῆς
|
ταῖς ἁρπαγαῖς
|
|
| ὁ ἅρπαξ (le rapace ; le pillard)
|
τοῦ ἅρπαγος
|
τοῖς ἅρπαξι(ν)
|
|
| ὁ ἄρσην (le mâle)
|
τοῦ ἄρσενος
|
τοῖς ἄρσεσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἄρσην Ce mot s'écrit « ἄρρην » en attique, « ἄρσης » en laconien, et « ἔρσην » en crétois et en éolien.
|
| ὁ ἀρχίκλωψ (le maître-voleur)
|
τοῦ ἀρχικλωπός
|
τοῖς ἀρχικλῶψι(ν)
|
Accusatif singulier : ἀρχικλῶπα
|
| ὁ ἄρχων (le maitre, le prince, le chef)
|
τοῦ ἄρχοντος
|
τοῖς ἄρχουσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἄρχον
|
| ἡ ἀσπίς (le bouclier)
|
τῆς ἀσπίδος
|
ταῖς ἀσπίσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἀσπί
|
| τὸ ἄστυ (la cité)
|
τοῦ ἄστεως
|
τοῖς ἄστεσι(ν)
|
|
| ἡ αὐτοκράτειρα (l'impératrice)
|
τῆς αὐτοκρατείας
|
ταῖς αὐτοκρατείαις
|
|
| ἡ αὐτοκρατορία (l'empire)
|
τῆς αὐτοκρατορίας
|
ταῖς αὐτοκρατορίαις
|
|
| ὁ αὐτοκράτωρ (l'empereur)
|
τοῦ αὐτοκράτορος
|
τοῖς αὐτοκράτορσι(ν)
|
Vocatif singulier : αὐτοκράτορ
|
| ὁ αὐχήν (la nuque)
|
τοῦ αὐχένος
|
τοῖς αὐχέσι(ν)
|
|
| ἡ βασιλεία (le royaume)
|
τῆς βασιλείας
|
ταῖς βασιλείαις
|
|
| ὁ βασιλεύς (le roi)
|
τοῦ βασιλέως
|
τοῖς βασιλεῦσι(ν)
|
Vocatif singulier : βασιλεῦ
|
| ἡ βασίλισσα (la reine)
|
τῆς βασιλίσσης
|
ταῖς βασιλίσσαις
|
|
| ὁ βίος (la vie, l’existence ; le monde ou l’on vit. Le récit d'une vie.)
|
τοῦ βίου
|
τοῖς βίοις
|
|
| ὁ/ἡ βοῦς (le bœuf, la vache)
|
τοῦ/τῆς βοός
|
τοῖς/ταῖς βουσί(ν)
|
|
| τὸ βούτυρον (le beurre)
|
τοῦ βουτύρου
|
τοῖς βουτύροις
|
|
| ὁ βραχίων (le bras)
|
τοῦ βραχίονος
|
τοῖς βραχίοσι(ν)
|
|
| ἡ γαῖα (la terre comme partie de l'univers. La contrée, le pays. Le terrain, la culture.)
|
τῆς γαίας
|
ταῖς γαίαις
|
|
| τὸ γάλα (le lait)
|
τοῦ γάλακτος
|
τοῖς γάλαξι(ν)
|
|
| ἡ γαμετή (l'épouse)
|
τῆς γαμετῆς
|
ταῖς γαμεταῖς
|
|
| ὁ γαμέτης (l'époux, le mari)
|
τοῦ γαμέτου
|
τοῖς γαμέταις
|
Vocatif singulier : γαμέτα
|
| ὁ γάμος (le mariage)
|
τοῦ γάμου
|
τοῖς γάμοις
|
|
| ὁ γέλως (le rire ; l’objet de risée)
|
τοῦ γέλωτος
|
τοῖς γέλωσι(ν)
|
Vocatif singulier : γέλω ; ce mot s'écrit « γέλος » en éolien.
|
| ὁ γελωτοποιός (le bouffon)
|
τοῦ γελωτοποιοῦ
|
τοῖς γελωτοποιοῖς
|
|
| ὁ/ἡ γέρανος (la grue)
|
τοῦ/τῆς γεράνου
|
τοῖς/ταῖς γεράνοις
|
|
| ἡ γερουσία (le sénat)
|
τῆς γερουσίας
|
ταῖς γερουσίαις
|
|
| ὁ γερουσιάρχης (le président du sénat)
|
τοῦ γερουσιάρχου
|
τοῖς γερουσιάρχαις
|
Vocatif singulier : γερουσιάρχα
|
| ὁ γερουσιαστής (le sénateur)
|
τοῦ γερουσιαστοῦ
|
τοῖς γερουσιασταῖς
|
Vocatif singulier : γερουσιαστά
|
| ὁ γέρων (le vieillard)
|
τοῦ γέροντος
|
τοῖς γέρουσι(ν)
|
Vocatif singulier : γέρον
|
| ἡ γῆ (la terre)
|
τῆς γῆς
|
ταῖς γέαις
|
|
| τὸ γῆρας (la vieillesse)
|
τοῦ γήρως
|
τοῖς γήρασι(ν)
|
|
| ὁ γίγας (le géant)
|
τοῦ γίγαντος
|
τοῖς γίγασι(ν)
|
|
| ἡ γλαῦξ (la chouette)
|
τῆς γλαυκός
|
ταῖς γλαυξί(ν)
|
|
| ἡ γλῶσσα (la langue (organe) ; le langage)
|
τῆς γλώσσης
|
ταῖς γλώσσαις
|
Ce mot s'écrit « γλάσσα » en ionien, et « γλῶττα » en attique.
|
| ὁ γόμφος (la hanche)
|
τοῦ γόμφου
|
τοῖς γόμφοις
|
|
| τὸ γόνυ (le genou)
|
τοῦ γόνατος
|
τοῖς γόνασι(ν)
|
|
| ἡ γραῖα (la vieillarde)
|
τῆς γραίας
|
ταῖς γραίαις
|
Vocatif singulier : γραῖε
|
| ἡ γραῦς (la vieillarde)
|
τῆς γραός
|
ταῖς γραυσί(ν)
|
Vocatif singulier : γραῦ
|
| ὁ γυναικεῖον (le gynécée)
|
τοῦ γυναικείου
|
τοῖς γυναικείοις
|
|
| ἡ γυνή (la femme ; la femelle des animaux)
|
τῆς γυναικός
|
ταῖς γυναιξί(ν)
|
Vocatif singulier : γύναι ; ce mot s'écrit « βανά » en béotien, et « γυνά » en dorien.
|
| ὁ γύψος (le plâtre)
|
τοῦ γύψου
|
τοῖς γύψοις
|
|
| ὁ γύψ (le vautour)
|
τοῦ γυπός
|
τοῖς γυψί
|
|
| ἡ γωνία (l'angle, le coin ; (par analogie) l'équerre)
|
τῆς γωνίας
|
ταῖς γωνίαις
|
|
| ὁ δαήρ (le beau-frère)
|
τοῦ δαέρος
|
τοῖς δαέρσι(ν)
|
Vocatif singulier : δᾶερ
|
| ὁ δαίμων (le dieu, la déesse, la divinité, la puissance divine ; l'âme d'un mort, l'esprit que l’on peut évoquer, l'ombre)
|
τοῦ δαίμονος
|
τοῖς δαίμοσι(ν)
|
Vocatif singulier : δαίμον
|
| τὸ δάκρυ (la larme)
|
τοῦ δακρύου
|
τοῖς δάκρυσι(ν)
|
|
| ὁ δελφίς (le dauphin)
|
τοῦ δελφῖνος
|
τοῖς δελφῖσι(ν)
|
|
| τὸ δένδρον (l'arbre)
|
τοῦ δένδρου
|
τοῖς δένδροις
|
Ce mot s'écrit « δένδρεον » en langue homérique.
|
| ἡ δέσποινα (la maitresse d'une maisonnée)
|
τῆς δεσποίνης
|
ταῖς δεσποίναις
|
|
| ὁ δεσπότης (le maitre d'une maisonnée ; le maitre d'un dème)
|
τοῦ δεσπότου
|
τοῖς δεσπόταις
|
Vocatif singulier : δεσπότα
|
| ὁ δῆμος (le dème ; la subdivision de la tribu)
|
τοῦ δήμου
|
τοῖς δήμοις
|
Ce mot s'écrit « δᾶμος » en dorien.
|
| ὁ διάϐολος (le calomniateur ; l'ennemi de Dieu)
|
τοῦ διαϐόλου
|
τοῖς διαϐόλοις
|
|
| ἡ δίφθογγος (la diphtongue)
|
τῆς διφθόγγου
|
ταῖς διφθόγγοις
|
|
| ὁ δοθιήν (le furoncle)
|
τοῦ δοθιένος
|
τοῖς δοθιέσι(ν)
|
|
| ὁ δόμος (la maison, le palais, la chambre ou l'appartement. Le temple. L'abri pour les animaux. La construction. (au pluriel) La demeure, (au génitif), la résidence, la patrie)
|
τοῦ δόμου
|
τοῖς δόμοις
|
|
| ἡ δράκαινα (la dracène)
|
τῆς δρακαίνης
|
ταῖς δρακαίναις
|
|
| ὁ δράκων (le dragon)
|
τοῦ δράκοντος
|
τοῖς δράκοντι
|
Vocatif singulier : δράκον
|
| ἡ δρῦς (le chêne)
|
τῆς δρυός
|
ταῖς δρυσί(ν)
|
|
| ἡ δύναμις (la puissance)
|
τῆς δυνάμεως
|
ταῖς δυνάμεσι(ν)
|
Vocatif singulier : δύναμι
|
| τὸ δῶμα (la construction, la maison, la demeure. La chambre principale. Le temple.)
|
τοῦ δώματος
|
τοῖς δώμασι(ν)
|
|
| τὸ ἔαρ (le printemps)
|
τοῦ ἔαρος
|
τοῖς ἔαρσι(ν)
|
|
| τὸ ἔγκλημα (le chef d'accusation ; le grief)
|
τοῦ ἐγκλήματος
|
τοῖς ἐγκλήμασι(ν)
|
|
| ὁ ἐγκέφαλος (le cerveau)
|
τοῦ ἐγκεφάλου
|
τοῖς ἐγκεφάλοις
|
|
| τὸ ἔθνος (la nation, la tribu ; la famille, le troupeau)
|
τοῦ ἔθνους
|
τοῖς ἔθνεσι(ν)
|
|
| ἡ ἐκδίκησις (la vengeance)
|
τῆς ἐκδικήσεως
|
ταῖς ἐκδικήσεσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἐκδίκησι
|
| ὁ ἐκδικητής (le vengeur)
|
τοῦ ἐκδικητοῦ
|
τοῖς ἐκδικηταῖς
|
Vocatif singulier : ἐκδικητά
|
| ἡ ἐκδοχή (la version)
|
τῆς ἐκδοχῆς
|
ταῖς ἐκδοχαῖς
|
|
| τὸ ἔλαιον (l'huile)
|
τοῦ ἐλαίου
|
τοῖς ἐλαίοις
|
|
| ὁ/ἡ ἔλαφος (le cerf ; la biche)
|
τοῦ/τῆς ἐλάφου
|
τοῖς/ταῖς ἐλάφοις
|
|
| τὸ ἔλεος (la pitié, la compassion. Tout ce qui excite la pitié.)
|
τοῦ ἐλέους
|
τοῖς ἐλέεσι(ν)
|
|
| ὁ ἐλέφας (l'éléphant)
|
τοῦ ἐλέφαντος
|
τοῖς ἐλέφασι(ν)
|
Vocatif singulier : ἐλέφαν
|
| ἡ ἐλπίς (l'attente d'une chose, la conjecture ; la présomption, la prévision.)
|
τῆς ἐλπίδος
|
ταῖς ἐλπίσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἐλπί
|
| τὸ ἔνεμα (le lavement (remède liquide))
|
τοῦ ἐνέματος
|
τοῖς ἐνέμασι(ν)
|
|
| ἡ ἐνέργεια (l'énergie)
|
τῆς ἐνεργείας
|
ταῖς ἐνεργείαις
|
|
| ἡ ἔνεσις (l'injection)
|
τῆς ἐνέσεως
|
ταῖς ἐνέσεσι(ν)
|
|
| ἡ ἐξαδελφή (la cousine)
|
τῆς ἐξαδελφῆς
|
ταῖς ἐξαδελφαῖς
|
|
| ὁ ἐξαδελφός (le cousin)
|
τοῦ ἐξαδελφοῦ
|
τοῖς ἐξαδελφοῖς
|
|
| ἡ ἔξοδος (l'issue ; l'action de sortir)
|
τῆς ἐξόδου
|
ταῖς ἐξόδοις
|
|
| ἡ ἐξομολόγησις (la confession)
|
τῆς ἐξομολογήσεως
|
ταῖς ἐξομολογήσεσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἐξομολόγησι
|
| τὸ ἐξομολογητήριον (le confessionnal)
|
τοῦ ἐξομολογητηρίου
|
τοῖς ἐξομολογητηρίοις
|
|
| ὁ ἐξομολογητής (le confesseur)
|
τοῦ ἐξομολογητοῦ
|
τοῖς ἐξομολογηταῖς
|
Vocatif singulier : ἐξομολογητά
|
| ὁ ἐραστής (l'amant)
|
τοῦ ἐραστοῦ
|
τοῖς ἐρασταῖς
|
Vocatif singulier : ἐραστά
|
| τὸ ἐργαλεῖον (l'outil)
|
τοῦ ἐργαλείου
|
τοῖς ἐργαλείοις
|
|
| τὸ ἐργαστήριον (l'atelier, le laboratoire)
|
τοῦ ἐργαστηρίου
|
τοῖς ἐργαστηρίοις
|
|
| τὸ ἐργάτης (l'ouvrier, le travailleur)
|
τοῦ ἐργάτου
|
τοῖς ἐργάταις
|
|
| τὸ ἔργον (l'action, l'œuvre, l'occupation, le travail)
|
τοῦ ἔργου
|
τοῖς ἔργοις
|
Ce mot s'écrit « ϝέργον » ou « ϝάργον » en dorien.
|
| ἡ ἐρωμένη (la femme aimée)
|
τῆς ἐρωμένης
|
ταῖς ἐρωμέναις
|
|
| ὁ ἐρώμενος (l'homme aimé)
|
τοῦ ἐρωμένου
|
τοῖς ἐρωμένοις
|
|
| ὁ ἔρως (l'amour « naturel » ; le désir sexuel)
|
τοῦ ἔρωτος
|
τοῖς ἔρωσι(ν)
|
|
| ὁ εὐπατρίδης (le gentilhomme)
|
τοῦ εὐπατρίδου
|
τοῖς εὐπατρίδοις
|
|
| τὸ ἐφήϐαιον (le pubis)
|
τοῦ ἐφηϐαίου
|
τοῖς ἐφηϐαίοις
|
|
| ὁ ἔφηϐος (le jouvenceau)
|
τοῦ ἐφήϐου
|
τοῖς ἐφήϐοις
|
|
| ὁ ἐφιάλτης (le cauchemar)
|
τοῦ ἐφιάλτου
|
τοῖς ἐφιάλταις
|
Vocatif singulier : ἐφιάλτα
|
| ὁ ἐχθρός (l'ennemi)
|
τοῦ ἐχθροῦ
|
τοῖς ἐχθροῖς
|
|
| ὁ ἔχις (la vipère)
|
τοῦ ἔχεως
|
τοῖς ἔχεσι(ν)
|
|
| ἡ ζωή (la vie)
|
τῆς ζωῆς
|
ταῖς ζωαῖς
|
Ce mot s'écrit « ζόα » ou « ζωά » en dorien, « ζοΐα » en éolien, et « ζόη » en ionien.
|
| τὸ ζῷον (l'être vivant, l'animal ; le personnage représenté dans un tableau)
|
τοῦ ζῴου
|
τοῖς ζῴοις
|
|
| ἡ ἥϐη (la jeunesse)
|
τῆς ἥϐης
|
ταῖς ἥϐαις
|
|
| ἡ ἡδονή (le plaisir)
|
τῆς ἡδονῆς
|
ταῖς ἡδοναῖς
|
Ce mot s'écrit « ἁδονά » en dorien, et « ἡδονά » en .
|
| τὸ ἤλεκτρον (l'ambre jaune, le succin. Métal comportant quatre-cinquième d'or et un cinquième d'argent.)
|
τοῦ ἠλέκτρου
|
τοῖς ἠλέκτροις
|
|
| ὁ ἥλιος (le soleil)
|
τοῦ ἡλίου
|
τοῖς ἡλίοις
|
Ce mot s'écrit « ἀϐέλιος » en crétois, « ἀέλιος » en dorien, éolien et arcado-chypriote, et « ἠέλιος » en langue homérique.
|
| ἡ ἡμέρα (le jour)
|
τῆς ἡμέρας
|
ταῖς ἡμέραις
|
Ce mot s'écrit « ἀμάρα » en éolien, « ἀμέρα » en dorien, « ἦμαρ » en style poétique, et « ἡμέρη » en langue homérique et en ionien.
|
| τὸ ἧπαρ (le foie)
|
τοῦ ἤπατος
|
τοῖς ἤπασι(ν)
|
|
| ὁ ἥρως (le héros)
|
τοῦ ἥρωος
|
τοῖς ἥρωσι(ν)
|
|
| τὸ ἡφαιστεῖον (le volcan)
|
τοῦ ἡφαιστείου
|
τοῖς ἡφαιστείοις
|
|
| ἡ ἠώς (l'aurore)
|
τῆς ἠοῦς
|
|
Ce mot s'écrit « ἄας » en béotien, « ἀϐώρ » ou « ἀώς » en dorien, « αὔως » en éolien, et « ἕως » en attique.
|
| ὁ θάλαμος (La chambre. (Par extension) La maison, l'habitation, le séjour.)
|
τοῦ θαλάμου
|
τοῖς θαλάμοις
|
|
| ἡ θάλασσα (la mer)
|
τῆς θαλάσσης
|
ταῖς θαλάσσαις
|
Ce mot s'écrit « θάλαθθα » en, et « θάλαττα » en attique.
|
| ὁ θάνατος (la mort)
|
τοῦ θανάτου
|
τοῖς θανάτοις
|
|
| τὸ θαῦμα (la merveille)
|
τοῦ θαύματος
|
τοῖς θαύμασι(ν)
|
|
| ἡ θεά (la déesse)
|
τῆς θεᾶς
|
ταῖς θεαῖς
|
|
| ὁ θεός (le dieu)
|
τοῦ θεοῦ
|
τοῖς θεοῖς
|
|
| ἡ θεῖα (la tante)
|
τῆς θείας
|
ταῖς θείαις
|
|
| ὁ θεῖος (l'oncle)
|
τοῦ θείου
|
τοῖς θείοις
|
Ce mot s'écrit « θέειος » en langue homérique, et « θήϊος » en éolien.
|
| τὸ θέρος (l'été)
|
τοῦ θέρους
|
τοῖς θέρεσι(ν)
|
|
| τὸ θῆλυ (la femelle)
|
τοῦ θήλεος
|
τοῖς θηλέοις
|
|
| ὁ θήρ (l'animal sauvage)
|
τοῦ θηρός
|
τοῖς θηρσί(ν)
|
Ce mot s'écrit « φήρ » en éolien.
|
| ἡ θρίξ (le poil)
|
τῆς τριχός
|
ταῖς θριξί(ν)
|
|
| ὁ θρῦλος (la légende)
|
τοῦ θρύλου
|
τοῖς θρύλοις
|
|
| ἡ θυγάτηρ (la fille (au niveau familial))
|
τῆς θυγατρός
|
ταῖς θυγατρί(ν)
|
Vocatif singulier : θύγατερ ; ce mot sécrit « συγάτηρ » en dorien.
|
| ὁ θώς (le chacal)
|
τοῦ θώ
|
τοῖς θῴς
|
|
| ἡ ἶϐις (l'ibis)
|
τῆς ἴϐιδος
|
ταῖς ἴϐιδαις
|
Vocatif singulier : ἶϐι
|
| ὁ ἱέραξ (le faucon)
|
τοῦ ἱέρακος
|
τοῖς ἱέραξι(ν)
|
|
| τὸ ἱμάτιον (l'himation)
|
τοῦ ἱματίου
|
τοῖς ἱματίοις
|
|
| ὁ/ἡ ἱππαλεκτρυών (l'hippalectryon)
|
τοῦ/τῆς ἱππαλεκτρυόνος
|
τοῖς/ταῖς ἱππαλεκτρυόνσι(ν)
|
|
| ὁ ἱερεύς (le prêtre)
|
τοῦ ἱερέως
|
τοῖς ἱερεῦσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἱερεῦ
|
| ὁ ἱππεύς (le cavalier)
|
τοῦ ἱππέως
|
τοῖς ἱππεῦσι(ν)
|
Vocatif singulier : ἱππεῦ
|
| ὁ/ἡ ἵππος (le cheval ; la jument)
|
τοῦ/τῆς ἵππου
|
τοῖς/ταῖς ἵπποις
|
Ce mot s'écrit « ἴκκος » en éolien.
|
| ὁ ἱπποπόταμος (l'hippopotame)
|
τοῦ ἱπποποτάμου
|
τοῖς ἱπποποτάμοις
|
|
| ὁ ἱππότης (le chevalier)
|
τοῦ ἱππότου
|
τοῖς ἱππόταις
|
Vocatif singulier : ἱππότα
|
| ἡ ἶρις ((anatomie) l'iris (météorologie) l'arc-en-ciel)
|
τῆς ἴριδος
|
ταῖς ἴριδαις
|
Vocatif singulier : ἶρι
|
| ἡ ἰσχύς (la force (physique et matérielle) ; la fermeté, la force de résistance. La puissance. La force brutale, la violence.)
|
τῆς ἰσχύος
|
ταῖς ἰσχύσι(ν)
|
|
| ὁ ἰχθύς (le poisson)
|
τοῦ ἰχθύος
|
τοῖς ἰχθύσι(ν)
|
|
| ὁ καιρός (le temps)
|
τοῦ καιροῦ
|
τοῖς καιροῖς
|
|
| ὁ κάλαμος (le roseau, la tige ; l’objet de roseau. La paille.)
|
τοῦ καλάμου
|
τοῖς καλάμοις
|
|
| ἡ καμηλοπάρδαλις (la girafe)
|
τῆς καμηλοπαρδάλεως
|
ταῖς καμηλοπαρδάλεσι(ν)
|
|
| ὁ/ἡ κάμηλος (le chameau ; la chamelle)
|
τοῦ/τῆς καμήλου
|
τοῖς/ταῖς καμήλοιν
|
|
| ἡ καμπή (la jambe)
|
τῆς καμπῆς
|
ταῖς καμπαῖς
|
|
| ἡ κάννα (le roseau)
|
τῆς κάννας
|
ταῖς κάνναις
|
Ce mot s'écrit « κάννη » en ionien.
|
| ὁ κανών ((au propre) la tige de roseau, la tige ; la règle de maçon ou de charpentier. (au figuré) la règle, le modèle ; principe.)
|
τοῦ κανόνος
|
τοῖς κανόσι(ν)
|
|
| ἡ καρδία (le cœur)
|
τῆς καρδίας
|
ταῖς καρδίαις
|
|
| ἡ κατηγορία (la charge judiciaire ; l'accusation)
|
τῆς κατηγορίας
|
ταῖς κατηγορίαις
|
Ce mot s'écrit « κατηγορίη » en ionien.
|
| τὸ κάτοπτρον (le miroir)
|
τοῦ κατόπτρου
|
τοῖς κατόπτροις
|
|
| τὸ κέρας (la corne (d'un animal). (Par analogie) Le bras d’un fleuve ; l'aile d'une armée ou d'une flotte ; l'antenne ou vergue d'un navire ; le pic d'une montagne.)
|
τοῦ κέρατος
|
τοῖς κεράσι(ν)
|
|
| τὸ κῆδος (le soin, le souci ; l'anxiété)
|
τοῦ κήδους
|
τοῖς κήδεσι(ν)
|
Ce mot s'écrit « κᾶδος » en dorien.
|
| τὸ κῆρυγμα (la proclamation à voix haute)
|
τοῦ κηρύγματος
|
τοῖς κηρύγμασι(ν)
|
Ce mot s'écrit « κᾶρυγμα » en dorien.
|
| ὁ κῆρυξ (le héraut)
|
τοῦ κήρυκος
|
τοῖς κῆρυξι(ν)
|
Ce mot s'écrit « κᾶρυξ » en dorien.
|
| ἡ κλείς (la clé)
|
τῆς κλειδός
|
ταῖς κλεισί(ν)
|
Ce mot s'écrit « κλαΐς » en dorien, « κλᾶϊς » en éolien, « κληΐς » en ionien, et « κλῄς » en attique.
|
| ἡ κλειτορίς (le clitoris)
|
τῆς κλειτορίδος
|
ταῖς κλειτορίσι(ν)
|
|
| ὁ κλώψ (le voleur)
|
τοῦ κλωπός
|
τοῖς κλῶψι(ν)
|
Accusatif singulier : κλῶπα
|
| ὁ κλυστήρ (la seringue)
|
τοῦ κλυστέρος
|
τοῖς κλυστέρσι(ν)
|
|
| ὁ κόκκυξ (le coucou ; (Anatomie) le coccyx)
|
τοῦ κόκκυγος
|
τοῖς κόκκυξι(ν)
|
|
| ὁ κόλαφος (la gifle)
|
τοῦ κολάφου
|
τοῖς κολάφοις
|
|
| ὁ κολοιός (le geai)
|
τοῦ κολοιοῦ
|
τοῖς κολοιοῖς
|
|
| τὸ κόμμι (la gomme (résine))
|
τοῦ κόμμιτος
|
τοῖς κομμίσι(ν)
|
|
| ἡ κονδυλισμίς (la chiquenaude ; la pichenette)
|
τῆς κονδυλισμίδος
|
ταῖς κονδυλισμίσι(ν)
|
|
| ὁ κόραξ (le corbeau)
|
τοῦ κόρακος
|
τοῖς κόραξι(ν)
|
|
| ἡ κόρη (la jeune fille ; la fille (par rapport au père ou à la mère) ; la pupille de l'œil ; longue manche des vêtements persans.)
|
τῆς κόρης
|
ταῖς κόραις
|
Ce mot s'écrit « κόρα » en éolien, « κούρη » en ionien, et « κώρα » en dorien.
|
| ὁ κόρος (le jeune garçon ; le fils)
|
τοῦ κόρου
|
τοῖς κόροις
|
Ce mot s'écrit « κοῦρος » en ionien, et « κῶρος » en dorien.
|
| τὸ κουρεῖον (la boutique du barbier)
|
τοῦ κουρείου
|
τοῖς κουρείοις
|
|
| ὁ κουρεύς (le barbier)
|
τοῦ κουρέως
|
τοῖς κουρεῦσι(ν)
|
Vocatif singulier : κουρεῦ
|
| ἡ κρᾶσις (le mélange)
|
τῆς κράσεως
|
ταῖς κράσεσι(ν)
|
Ce mot s'écrit « κρῆσις » en ionien.
|
| ὁ κύριος (le maitre ; le souverain)
|
τοῦ κυρίου
|
τοῖς κυρίοις
|
|
| ὁ κῦρος (le décret)
|
τοῦ κύρου
|
τοῖς κύροις
|
|
| ὁ κυσός (le sexe de la femme)
|
τοῦ κυσοῦ
|
τοῖς κυσοῖς
|
|
| ὁ/ἡ κύων (le chien ; la chienne)
|
τοῦ/τῆς κυνός
|
τοῖς/ταῖς κυσί(ν)
|
Vocatif singulier : κύον
|
| ἡ κωμῳδία (la comédie)
|
τῆς κωμῳδίας
|
ταῖς κωμῳδίαις
|
| ὁ λαγός (le lièvre)
|
τοῦ λαγοῦ
|
τοῖς λαγοῖς
|
Ce mot s'écrit « λαγώς » en attique.
|
| ὁ λαιμός (le cou, la gorge)
|
τοῦ λαιμοῦ
|
τοῖς λαιμοῖς
|
|
| ὁ λαός (le peuple)
|
τοῦ λαοῦ
|
τοῖς λαοῖς
|
Ce mot s'écrit « λεώς » en attique, et « ληός » en ionien.
|
| ὁ λάρυγξ (le larynx ; (par suite) la gorge, le gosier)
|
τοῦ λάρυγγος
|
τοῖς λάρυγξι(ν)
|
|
| ἡ λέαινα (la lionne)
|
τῆς λεαίνης
|
ταῖς λεαίναις
|
|
| ἡ λειτουργία (le service pour le bien commun du peuple)
|
τῆς λειτουργίας
|
ταῖς λειτουργίαις
|
|
| ἡ λεπίς (la coque d'œuf ; la lamelle de métal.)
|
τῆς λεπίδος
|
ταῖς λεπίσι(ν)
|
Vocatif singulier : λεπί
|
| ὁ λέων (le lion)
|
τοῦ λέοντος
|
τοῖς λέουσι(ν)
|
Vocatif singulier : λέον
|
| ὁ/ἡ λίθος (la pierre)
|
τοῦ/τῆς λίθου
|
τοῖς/ταῖς λίθοις
|
|
| ὁ/ἡ λύγξ (le lynx)
|
τοῦ/τῆς λυγκός
|
τοῖς/ταῖς λυγξί(ν)
|
|
| ἡ λύγξ (le hoquet)
|
τῆς λυγγός
|
ταῖς λυγξί(ν)
|
|
| ὁ λυκάνθρωπος (le loup-garou)
|
τοῦ λυκανθρώπου
|
τοῖς λυκανθρώποις
|
|
| ὁ λυκοπάνθηρ (le chacal)
|
τοῦ λυκοπάνθηρος
|
τοῖς λυκοπάνθησι(ν)
|
|
| ἡ μαντεία (la divination)
|
τῆς μαντείας
|
ταῖς μαντείαις
|
Ce mot s'écrit « μαντείη » en langue homérique et « μαντηΐη » en ionien.
|
| ἡ μάχαιρα (le couteau)
|
τῆς μαχαίρας
|
ταῖς μαχαίραις
|
En grec tardif, ce mot a comme génitif et datif singuliers « μαχαίρης » et « μαχαίρῃ ».
|
| ἡ μεταμόρφωσις (la transformation)
|
τῆς μεταμορφώσεως
|
ταῖς μεταμορφώσεσι(ν)
|
|
| τὸ μῆλον (le petit bétail ; la pomme)
|
τοῦ μήλου
|
τοῖς μήλοις
|
Dans le sens de « petit bétail », ce mot s'écrit « μεῖλον » en béotien ; dans celui de « pomme » il s'écrit « μᾶλον » en dorien et en éolien.
|
| ὁ μήν (le mois)
|
τοῦ μηνός
|
τοῖς μησί(ν)
|
Ce mot s'écrit « μάν » en dorien, éolien et langue homérique.
|
| ὁ μηρός (le côté, le flanc ; la cuisse, le fémur)
|
τοῦ μηροῦ
|
τοῖς μηροῖς
|
|
| ἡ μήτηρ (la mère)
|
τῆς μητρός
|
ταῖς μητράσι(ν)
|
Vocatif singulier : μῆτερ ; ce mot s'écrit « μάτηρ » en dorien.
|
| ἡ μῆτις (la ruse)
|
τῆς μήτεως
|
ταῖς μήτεσι(ν)
|
|
| ἡ μητρυιά (la belle-mère)
|
τῆς μητρυιᾶς
|
ταῖς μητρυιαῖς
|
|
| ὁ μητρυιός (le beau-père)
|
τοῦ μητρυιοῦ
|
τοῖς μητρυιοῖς
|
|
| τὸ μίασμα (la souillure provenant d'un meurtre ; la personne souillée d'un meurtre)
|
τοῦ μιάσματος
|
τοῖς μιάσμασι(ν)
|
|
| τὸ μῖσος (la haine, l'aversion ; l’objet de haine)
|
τοῦ μίσους
|
τοῖς μίσεσι(ν)
|
|
| ἡ μονόφθογγος (la monophtongue)
|
τῆς μονοφθόγγου
|
ταῖς μονοφθόγγοις
|
|
| τὸ μορμολύκειον (le masque)
|
τοῦ μορμολυκείου
|
τοῖς μορμολυκείοις
|
|
| ἡ μόρφωσις (la morphose)
|
τῆς μορφώσεως
|
ταῖς μορφώσεσι(ν)
|
|
| ὁ μῦθος (la parole ; le discours. La fable)
|
τοῦ μύθου
|
τοῖς μύθοις
|
|
| ἡ μύκης (le champignon ; (Par analogie) Toute excroissance fougueuse. Champignon que se forme à la mèche d'une lampe. Virole d'une gaine. Membre viril.)
|
τῆς μύκητος
|
ταῖς μύκησι(ν)
|
|
| ἡ μυῖα (la mouche)
|
τῆς μυίας
|
ταῖς μυίαις
|
|
| ὁ μύρμηξ (la fourmi)
|
τοῦ μύρμεκος
|
τοῖς μύρμεκι(ν)
|
|
| ἡ μυοσωτίς (le myosotis)
|
τῆς μυοσωτίδος
|
ταῖς μυοσωτίσι(ν)
|
Vocatif singulier : μυοσωτί
|
| ὁ μῦς (le rat, la souris ; le muscle)
|
τοῦ μυός
|
τοῖς μυσί(ν)
|
Vocatif singulier : μῦ
|
| ὁ νᾶνος (le nain)
|
τοῦ νάνου
|
τοῖς νάνοις
|
|
| ὁ ναύτης (le marin, le matelot ; (Par extension) l'associé, le compagnon)
|
τοῦ ναύτου
|
τοῖς ναύταις
|
Vocatif singulier : ναύτα
|
| ὁ νήπιος (le bébé)
|
τοῦ νηπίου
|
τοῖς νηπίοις
|
|
| ἡ νῆσος (l'ile)
|
τῆς νήσου
|
ταῖς νήσοις
|
|
| ἡ νυκτερίς (la chauve-souris)
|
τῆς νυκτερίδος
|
ταῖς νυκτερίσι(ν)
|
Vocatif singulier : νυκτερί
|
| ἡ νύξ (la nuit)
|
τῆς νυκτός
|
ταῖς νυξί(ν)
|
|
| ἡ νυός (la belle-fille)
|
τῆς νυοῦ
|
ταῖς νυοῖς
|
|
| τὸ νῶτον (le derrière, le dos ; (au figuré) large surface courbe)
|
τοῦ νώτου
|
τοῖς νώτοις
|
|
| ὁ νῶτος (le dos ; (au figuré) surface convexe, arrondie)
|
τοῦ νώτου
|
τοῖς νώτοις
|
|
| τὸ ξίφος (la sabre)
|
τοῦ ξίφους
|
τοῖς ξίφεσι(ν)
|
Ce mot s'écrit « σκίφος » en éolien.
|
| ἡ ὄασις (l'oasis)
|
τῆς ὀάσεως
|
ταῖς ὀάσεσι(ν)
|
Vocatif singulier : ὄασι
|
| ἡ ὁδός (la voix, la route ; le chemin)
|
τῆς ὁδοῦ
|
ταῖς ὁδοῖς
|
|
| ὁ ὀδούς (la dent)
|
τοῦ ὀδόντος
|
τοῖς ὀδοῦσι(ν)
|
Vocatif singulier : ὀδόν
|
| τὸ οἴδημα (le gonflement, la tumeur)
|
τοῦ οἰδήματος
|
τοῖς οἰδήμασι(ν)
|
|
| τὸ οἶδος (le gonflement, la grosseur)
|
τοῦ οἴδους
|
τοῖς οἴδεσι(ν)
|
|
| ὁ οἶκος (la maison)
|
τοῦ οἴκου
|
τοῖς οἴκοις
|
|
| ὁ οἶνος (le vin)
|
τοῦ οἴνου
|
τοῖς οἴνοις
|
|
| ὁ οἰωνός (le présage, l'oiseau)
|
τοῦ οἰωνοῦ
|
τοῖς οἰωνοῖς
|
|
| ὁ/ἡ ὄϊς (le bélier, la brebis)
|
τοῦ/τῆς ὀΐος
|
τοῖς/ταῖς οἰσί(ν)
|
Ce mot s'écrit « οἶς » en attique.
|
| ὁ οἰσοφάγος (l'œsophage)
|
τοῦ οἰσοφάγου
|
τοῖς οἰσοφάγοις
|
|
| ὁ οἶστρος (le taon (au figuré) la fureur ; le désir, la passion)
|
τοῦ οἴστρου
|
τοῖς οἴστροις
|
|
| ὁ ὄλισϐος (le godemichet)
|
τοῦ ὀλίσϐου
|
τοῖς ὀλίσϐοις
|
|
| ὁ ὀμφαλός (le nombril)
|
τοῦ ὀμφαλοῦ
|
τοῖς ὀμφαλοῖς
|
|
| τὸ ὄνειδος (le reproche ; la disgrâce)
|
τοῦ ὀνείδους
|
τοῖς ὀνείδεσι(ν)
|
|
| ὁ ὄνειρος (le rêve)
|
τοῦ ὀνείρου
|
τοῖς ὀνείροις
|
|
| τὸ ὄνομα (le nom)
|
τοῦ ὀνόματος
|
τοῖς ὀνόμασι(ν)
|
Ce mot s'écrit « ὄνυμα » dans les dialectes dorien et éolien, puis « οὔνομα » en langue homérique et en ionien.
|
| ὁ/ἡ ὄνος (l'âne ; l'ânesse)
|
τοῦ/τῆς ὄνου
|
τοῖς/ταῖς ὄνοις
|
|
| ὁ ὄνυξ (l'ongle, la griffe)
|
τοῦ ὄνυχος
|
τοῖς ὄνυξι(ν)
|
|
| τὸ ὄργανον (l'instrument de travail ; l'outil. L'instrument de musique. (anatomie) l'organe)
|
τοῦ ὀργάνου
|
τοῖς ὀργάνοις
|
|
| ὁ/ἡ ὄρτυξ (la caille)
|
τοῦ/τῆς ὀρτύκου
|
τοῖς/ταῖς ὀρτύξι(ν)
|
|
| τὸ ὀστέον (l'os)
|
τοῦ ὀστέου
|
τοῖς ὀστέοις
|
Ce mot s'écrit « ὀστοῦν » en attique, « ὀστεῦν » en style poétique, et « ὄστιον » en éolien.
|
| ἡ οὐρά (la queue)
|
τῆς οὐρᾶς
|
ταῖς οὐραῖς
|
|
| ὁ οὐρανός (le ciel)
|
τοῦ οὐρανοῦ
|
τοῖς οὐρανοῖς
|
|
| τὸ οὖρον (l'urine ; la portée, la distance)
|
τοῦ οὔρου
|
τοῖς οὔροις
|
|
| τὸ οὖς (l'oreille ; l'anse)
|
τοῦ ὠτός
|
τοῖς ὠσί(ν)
|
Ce mot s'écrit « οὖας » en langue homérique et « ὦς » en dorien.
|
| ὁ ὀργασμός (l'orgasme)
|
τοῦ ὀργασμοῦ
|
τοῖς ὀργασμοῖς
|
|
| ἡ ὄρεξις (l'appétit)
|
τῆς ὀρέξεως
|
ταῖς ὀρέξεσι(ν)
|
Vocatif singulier : ὄρεξι
|
| ὁ ὁρίζων (l'horizon)
|
τοῦ ὁρίζοντος
|
τοῖς ὁρίζοσι(ν)
|
Vocatif singulier : ὁρίζον
|
| ὁ/ἡ ὄρνις (l'oiseau)
|
τοῦ/τῆς ὄρνιθος
|
τοῖς/ταῖς ὄρνισι(ν)
|
Vocatif singulier : ὄρνι
|
| ὁ ὅρος (la borne)
|
τοῦ ὅρου
|
τοῖς ὅροις
|
Ce mot s'écrit « ὄρϝος » en corcyrien, « ὦρος » en arcado-chypriote, et « ὄρρος » en mégarien.
|
| τὸ ὄρος (la montagne, la colline, la hauteur)
|
τοῦ ὄρους
|
τοῖς ὄρεσι(ν)
|
Ce mot s'écrit « οὖρος » en ionien.
|
| ὁ ὄρρος ((familier) le cul)
|
τοῦ ὄρρου
|
τοῖς ὄρροις
|
|
| ἡ ὀσφυαλγία (le lumbago)
|
τῆς ὀσφυαλγίας
|
ταῖς ὀσφυαλγίαις
|
|
| ἡ ὀσφῦς ((Anatomie) le flanc)
|
τῆς ὀσφύος
|
ταῖς ὀσφύσι(ν)
|
|
| τὸ οὖθαρ (la mamelle. (Anatomie) le pis)
|
τοῦ οὔθατος
|
τοῖς οὔθασι(ν)
|
|
| ὁ ὀφθαλμός (l'œil)
|
τοῦ ὀφθαλμοῦ
|
τοῖς ὀφθαλμοῖς
|
|
| ὁ ὄφις (le serpent)
|
τοῦ ὄφεως
|
τοῖς ὄφεσι(ν)
|
|
| ἡ ὀφρῦς (le sourcil)
|
τῆς ὀφρύος
|
ταῖς ὀφρύσι(ν)
|
|
| τὸ ὄχημα (le véhicule)
|
τοῦ ὀχήματος
|
τοῖς ὀχήμασι(ν)
|
|
| ὁ πάνθηρ (la panthère)
|
τοῦ πάνθηρος
|
τοῖς πάνθησι(ν)
|
|
| ἡ πάρδαλις (le guépard)
|
τῆς παρδάλεως
|
ταῖς παρδάλεσι(ν)
|
|
| ἡ παρῳδία (la parodie)
|
τῆς παρῳδίας
|
ταῖς παρῳδίαις
|
| ὁ παιδεραστής (le pédéraste)
|
τοῦ παιδεραστοῦ
|
τοῖς παιδερασταῖς
|
Vocatif singulier : παιδεραστά
|
| τὸ πάθος (La passion. L'évènement, la conjoncture. L'état de l'âme. Les évènements ou les changements dans les choses.)
|
τοῦ πάθους
|
τοῖς πάθεσι(ν)
|
|
| ὁ/ἡ παῖς (l'enfant)
|
τοῦ/τῆς παιδός
|
τοῖς/ταῖς παισί(ν)
|
Vocatif singulier : παῖ
|
| ὁ πατήρ (le père)
|
τοῦ πατρός
|
τοῖς πατράσι(ν)
|
Vocatif singulier : πάτερ
|
| ὁ πατριάρχης (le patriarche)
|
τοῦ πατριάρχου
|
τοῖς πατριάρχαις
|
Vocatif singulier : πατριάρχα
|
| ὁ πέπλος (le péplos)
|
τοῦ πέπλου
|
τοῖς πέπλοις
|
|
| τὸ πετρέλαιον (le pétrole)
|
τοῦ πετρελαίου
|
τοῖς πετρελαίοις
|
|
| τὸ πέλαγος (la mer ; (au figuré) grande quantité)
|
τοῦ πελάγους
|
τοῖς πελάγεσι(ν)
|
|
| τὸ πέος (le pénis)
|
τοῦ πέους
|
τοῖς πέεσι(ν)
|
|
| τὸ περίζωμα (le cache-sexe)
|
τοῦ περιζώματος
|
τοῖς περιζώμασι(ν)
|
On dit également « διάζωμα ».
|
| ὁ πίθηκος (le singe)
|
τοῦ πιθήκου
|
τοῖς πιθήκοις
|
Ce mot s'écrit « πίθακος » en dorien.
|
| ὁ πίναξ (le tableau)
|
τοῦ πίνακος
|
τοῖς πίναξι(ν)
|
|
| ἡ πίστις (la foi ; la confiance en autrui. Ce qui fait foi. Résultat de la confiance. Moyen d'inspirer confiance, de persuader ; preuve.)
|
τῆς πίστεως
|
ταῖς πίστεσι(ν)
|
Vocatif singulier : πίστι
|
| ὁ ποιητής (le poète)
|
τοῦ ποιητοῦ
|
τοῖς ποιηταῖς
|
Vocatif singulier : ποιητά
|
| ὁ ποιμήν (le berger)
|
τοῦ ποιμένος
|
τοῖς ποιμέσι(ν)
|
|
| ἡ ποινή (l'expiation d'un crime ; l’argent par lequel on paye les parents de la victime, le prix du sang ; la rançon ; l'expiation ; le châtiment ; la vengeance ; la délivrance ; la compensation ; la récompense)
|
τῆς ποινῆς
|
ταῖς ποιναῖς
|
|
| ἡ πόλις (la ville)
|
τῆς πόλεως
|
ταῖς πόλεσι(ν)
|
Vocatif singulier : πόλι
|
| τὸ πορνεῖον (le lupanar)
|
τοῦ πορνείου
|
τοῖς πορνείοις
|
|
| ὁ πούς (le pied)
|
τοῦ ποδός
|
τοῖς ποσί(ν)
|
Ce mot s'écrit « πόρ » en laconien, et « πός » en dorien.
|
| ὁ ποταμός (le fleuve, la rivière ; le canal)
|
τοῦ ποταμοῦ
|
τοῖς ποταμοῖς
|
|
| τὸ πρᾶγμα (l'affaire ; l'évènement, la chose)
|
τοῦ πράγματος
|
τοῖς πράγμασι(ν)
|
|
| τὸ πραικόκιον (l'abricot)
|
τοῦ πραικοκίου
|
τοῖς πραικοκίοις
|
|
| ὁ πράκτωρ (l'agent)
|
τοῦ πράκτορος
|
τοῖς πράκτορσι(ν)
|
Vocatif singulier : πρᾶκτορ
|
| τὸ πρᾶξις (l'action)
|
τοῦ πράξεως
|
τοῖς πράξεσι(ν)
|
Ce mot s'écrit « πρῆξις » en langue homérique et en ionien.
|
| ὁ πρωκτός (l'anus)
|
τοῦ πρωκτοῦ
|
τοῖς πρωκτοῖς
|
|
| ἡ πτέρνα (le talon (partie postérieure du pied))
|
τῆς πτέρνης
|
ταῖς πτέρναις
|
|
| τὸ πτερόν (la plume d'aile ; l'aile d'oiseau ou d'insecte)
|
τοῦ πτεροῦ
|
τοῖς πτεροῖς
|
|
| ἡ πτέρυξ (l'aile)
|
τῆς πτέρυγος
|
ταῖς πτέρυξι(ν)
|
|
| ἡ πυγή (la fesse)
|
τῆς πυγῆς
|
ταῖς πυγαῖς
|
|
| ὁ πυθμήν (le fond)
|
τοῦ πυθμένος
|
τοῖς πυθμέσι(ν)
|
|
| τὸ πῦρ (le feu)
|
τοῦ πυρός
|
τοῖς πυροῖς
|
|
| ἡ ῥάϐδος (la baguette)
|
τῆς ῥάϐδου
|
ταῖς ῥάϐδοις
|
|
| τὸ ῥάπισμα (la gifle)
|
τοῦ ῥαπίσματος
|
τοῖς ῥαπίσμασι(ν)
|
|
| ὁ ῥαψῳδός (le rhapsode)
|
τοῦ ῥαψῳδοῦ
|
τοῖς ῥαψῳδοῖς
|
|
| ὁ/ἡ ῥήτωρ (l'orateur(trice) ; le maitre d'éloquence)
|
τοῦ/τῆς ῥήτορος
|
τοῖς/ταῖς ῥήτορσι(ν)
|
|
| ὁ ῥινόκερως (le rhinocéros)
|
τοῦ ῥινοκέρωτος
|
τοῖς ῥινοκέρωσι(ν)
|
|
| ἡ ῥίς (le nez)
|
τῆς ῥινός
|
ταῖς ῥισί(ν)
|
|
| τὸ ῥύγχος (le groin d'un porc ou d'un sanglier ; le nez ou le museau d'un animal. Le bec d'un oiseau)
|
τοῦ ῥύγκους
|
τοῖς ῥύγκεσι(ν)
|
|
| τὸ σέλας (l'éclat, la lumière, la lueur brillante)
|
τοῦ σέλατος
|
τοῖς σέλασι(ν)
|
|
| τὸ σέλαχος (le requin)
|
τοῦ σέλαχους
|
τοῖς σέλαχεσι(ν)
|
|
| ἡ σελήνη (la lune)
|
τῆς σελήνης
|
ταῖς σελήναις
|
Ce mot s'écrit « σελάνα » en dorien, et « σελάννα » en éolien.
|
| ἡ σκιά (l'ombre ; l'ombre d'une personne, d'un mort, d'une personne non conviée)
|
τῆς σκιᾶς
|
ταῖς σκιαῖς
|
|
| ὁ σκίουρος (l'écureuil)
|
τοῦ σκιούρου
|
τοῖς σκιούροις
|
|
| τὸ σκῶρ (l'excrément)
|
τοῦ σκατός
|
τοῖς σκάσι(ν)
|
|
| ἡ σμίλη (le ciseau)
|
τῆς σμίλης
|
ταῖς σμίλαις
|
Ce mot s'écrit « σμῖλα » en dorien.
|
| ἡ σοφία (la sagesse)
|
τῆς σοφίας
|
ταῖς σοφίαις
|
Ce mot s'écrit « σοφίη » en ionien.
|
| ἡ σπάθη (l'épée)
|
τῆς σπάθης
|
ταῖς σπάθαις
|
|
| ὁ σπλήν (la rate)
|
τοῦ σπλένος
|
τοῖς σπλέσι(ν)
|
|
| τὸ στέαρ (la graisse compacte ; le lard, le suif. La graisse.)
|
τοῦ στέατος
|
τοῖς στέασι(ν)
|
|
| ὁ στέφανος (la couronne)
|
τοῦ στεφάνου
|
τοῖς στεφάνοις
|
|
| ἡ στλεγγίς (l'étrille (instrument de fer))
|
τῆς στλεγγίδος
|
ταῖς στλεγγίσι(ν)
|
| ἡ στοργή (l'amour familial)
|
τῆς στοργῆς
|
ταῖς στοργαῖς
|
|
| ὁ στρουθιοκάμηλος (l'autruche)
|
τοῦ στρουθοκαμήλου
|
τοῖς στρουθοκαμήλοις
|
|
| τὸ σῦκον (la figue ; la vulve)
|
τοῦ σύκου
|
τοῖς σύκοις
|
|
| ἡ συμπάθεια (La communauté de sentiments ou d'impressions. (Philosophie), (Terme stoïcien) Le rapport de certaines choses entre elles.)
|
τῆς συμπαθείας
|
ταῖς συμπαθείαις
|
|
| τὸ σύστημα (la réunion en un seul corps)
|
τοῦ συστήματος
|
τοῖς συστήμασι(ν)
|
Ce mot s'écrit « σύσταμα » en dorien.
|
| τὸ σχολεῖον (l'école)
|
τοῦ σχολείου
|
τοῖς σχολείοις
|
|
| ὁ ταώς (le paon)
|
τοῦ ταώ
|
τοῖς ταῴς
|
|
| τὸ τέκνον (l'enfant (en parlant d'un garçon ou d'une fille))
|
τοῦ τέκνου
|
τοῖς τέκνοις
|
Lorsqu'au cours de son assassinat il reconnut Brutus, Jules César n'a pas dit « Tu quoque mi fili! » mais « Καὶ σὺ τέκνον; ».
|
| ὁ τέττιξ (la cigale)
|
τοῦ τέττιγος
|
τοῖς τεττιξί(ν)
|
|
| τὸ τεῖχος (le mur de ville)
|
τοῦ τείχους
|
τοῖς τείχεσι(ν)
|
|
| ὁ τοιχώρυχος (le cambrioleur)
|
τοῦ τοιχωρύχου
|
τοῖς
|
|
| ὁ τοῖχος (le mur d'une maison ; le bord ou la paroi d'un navire)
|
τοῦ τοίχου
|
τοῖς τοίχοις
|
|
| ὁ τράγος (le bouc)
|
τοῦ τράγου
|
τοῖς τράγοις
|
|
| ἡ τραγῳδία (la tragédie)
|
τῆς τραγῳδίας
|
ταῖς τραγῳδίαις
|
| τὸ τραῦμα (la blessure ; la déroute, le désastre)
|
τοῦ τραύματος
|
τοῖς τραύμασι(ν)
|
|
| ὁ τύραννος (le maitre ; le dominateur)
|
τοῦ τυράννου
|
τοῖς τυράννοις
|
|
| ἡ τρίφθογγος (la triphtongue)
|
τῆς τριφθόγγου
|
ταῖς τριφθόγγοις
|
|
| ὁ τυρός (le fromage)
|
τοῦ τυροῦ
|
τοῖς τυροῖς
|
|
| τὸ ὑδραγωγεῖον (l'aqueduc)
|
τοῦ ὑδραγωγείου
|
τοῖς ὑδραγωγείοις
|
|
| ὁ ὑδράργυρος (le mercure)
|
τοῦ ὑδραργύρου
|
τοῖς ὑδραργύροις
|
|
| τὸ ὕδωρ (l'eau)
|
τοῦ ὕδατος
|
τοῖς ὕδασι(ν)
|
|
| ὁ υἱός (le fils, le gendre)
|
τοῦ υἱοῦ
|
τοῖς υἱοῖς
|
Ce mot s'écrit « υἱύς » en attique.
|
| ὁ ὑμήν (la membrane)
|
τοῦ ὑμένος
|
τοῖς ὑμέσι(ν)
|
|
| τὸ ὑπόδημα (la chaussure)
|
τοῦ ὑποδήματος
|
τοῖς ὑποδήμασι(ν)
|
|
| ὁ ὑποδηματοποιεῖον (la boutique du cordonnier)
|
τοῦ ὑποδηματοποιείου
|
τοῖς ὑποδηματοποιείοις
|
|
| ὁ ὑποδηματοποιός (le cordonnier)
|
τοῦ ὑποδηματοποιοῦ
|
τοῖς ὑποδηματοποιοῖς
|
|
| ὁ ὕραξ (la souris)
|
τοῦ ὕρακος
|
τοῖς ὕραξι(ν)
|
|
| ὁ/ἡ ὗς (le porc, le sanglier ; la truie, la laie)
|
τοῦ/τῆς ὑός
|
τοῖς/ταῖς ὑσί(ν)
|
|
| ὁ φαλλός (le pénis)
|
τοῦ φαλλοῦ
|
τοῖς φαλλοῖς
|
|
| τὸ φάντασμα (le fantôme)
|
τοῦ φαντάσματος
|
τοῖς φαντάσμασι(ν)
|
|
| ἡ φάρυγξ (le gosier)
|
τῆς φάρυγγος
|
ταῖς φάρυγξι(ν)
|
|
| ὁ φθειρρός (le pou)
|
τοῦ φθειρροῦ
|
τοῖς φθειρροῖς
|
|
| τὸ φθινόπωρον (l'automne)
|
τοῦ φθινοπώρου
|
τοῖς φθινοπώροις
|
|
| ἡ φθόγγος (le son)
|
τῆς φθόγγου
|
ταῖς φθόγγοις
|
|
| ἡ φιλία (l'amitié ; l'amour pour quelque chose)
|
τῆς φιλίας
|
ταῖς φιλίαις
|
|
| ὁ φίλος (l'ami)
|
τοῦ φίλου
|
τοῖς φίλοις
|
|
| ἡ φλέψ (la veine)
|
τῆς φλεϐός
|
ταῖς φλεψί(ν)
|
|
| ὁ φόϐος (la peur)
|
τοῦ φόϐου
|
τοῖς φόϐοις
|
|
| ὁ φοῖνιξ (le pourpre ; le palmier-dattier. (Mythologie) le phénix)
|
τοῦ φοίνικος
|
τοῖς φοίνιξι(ν)
|
|
| τὸ φρέαρ (le puits)
|
τοῦ φρέατος
|
τοῖς φρέασι(ν)
|
|
| ἡ φρήν (la membrane ; (Par suite) (Poésie) le cœur, l'âme)
|
τῆς φρενός
|
ταῖς φρεσί(ν)
|
Ce mot s'écrit « φράν » en dorien.
|
| ὁ φύλαξ (l'observateur ; le garde. Le protecteur.)
|
τοῦ φύλακος
|
τοῖς φύλαξι(ν)
|
|
| τὸ φύλλον (la feuille)
|
τοῦ φύλλου
|
τοῖς φύλλοις
|
|
| τὸ φῦλον (le groupe, la tribu ; la nation)
|
τοῦ φύλου
|
τοῖς φύλοις
|
|
| ἡ φύσις (la nature, l'environnement. L'essence d’un être ou d’une chose avec les attributs physiques ou moraux qui lui sont propres.)
|
τῆς φύσεως
|
ταῖς φύσεσι(ν)
|
Vocatif singulier : φύσι
|
| τὸ φυτόν (le végétal)
|
τοῦ φυτοῦ
|
τοῖς φυτοῖς
|
|
| ὁ φώρ (le voleur ; une sorte de frelon)
|
τοῦ φωρός
|
τοῖς φωρσί(ν)
|
Accusatif singulier : φῶρα
|
| τὸ φῶς (la lumière)
|
τοῦ φωτός
|
τοῖς φωσί(ν)
|
|
| ὁ χαλκός (le cuivre ; le bronze, le fer)
|
τοῦ χαλκοῦ
|
τοῖς χαλκοῖς
|
Ce mot s'écrit « καυχός » en crétois.
|
| τὸ χαμαίμηλον (la camomille)
|
τοῦ χαμαιμήλου
|
τοῖς χαμαιμήλοις
|
|
| ὁ χαμαιλέων (le caméléon)
|
τοῦ χαμαιλέοντος
|
τοῖς χαμαιλέουσι(ν)
|
Vocatif singulier : χαμαιλέον
|
| ἡ χάρις (ce qui brille ; ce qui réjouit. La grâce.)
|
τῆς χάριτος
|
ταῖς χάρισι(ν)
|
Vocatif singulier : χάρι
|
| τὸ χεῖμα (l'hiver)
|
τοῦ χείματος
|
τοῖς χείμασι(ν)
|
|
| ἡ χείρ (la main)
|
τῆς χειρός
|
ταῖς χερσί(ν)
|
|
| ἡ χελιδών (l'hirondelle)
|
τῆς χελιδονός
|
ταῖς χελιδοσί(ν)
|
|
| ὁ/ἡ χήν (le jars ; l'oie)
|
τοῦ/τῆς χηνός
|
τοῖς/ταῖς χησί(ν)
|
Ce mot s'écrit « χάν » en dorien.
|
| ὁ χιτών (le chiton)
|
τοῦ χιτῶνος
|
τοῖς χιτῶσι(ν)
|
Ce mot s'écrit « κιθών » en ionien, et « κιτών » en dorien.
|
| ἡ χιών (la neige)
|
τῆς χιόνος
|
ταῖς χιόσι(ν)
|
|
| ἡ χλαμύς (la chlamyde)
|
τῆς χλαμύδος
|
ταῖς χλαμύσι(ν)
|
Vocatif singulier : χλαμύ
|
| ὁ χρόνος (le temps (durée))
|
τοῦ χρόνου
|
τοῖς χρόνοις
|
|
| ὁ χρυσός (l'or)
|
τοῦ χρυσοῦ
|
τοῖς χρυσοῖς
|
|
| ὁ χρώς (le teint)
|
τοῦ χρωτώς
|
τοῖς χρώσι(ν)
|
Vocatif singulier : χρώ
|
| ὁ/ἡ ψίξ (la mie ; la miette)
|
τοῦ/τῆς ψιχός
|
τοῖς/ταῖς ψιξί(ν)
|
|
| ἡ ᾠδή (le chant)
|
τῆς ᾠδῆς
|
ταῖς ᾠδαῖς
|
|
| ὁ ὠκεανός (l'océan)
|
τοῦ ὠκεανοῦ
|
τοῖς ὠκεανοῖς
|
|
| ὁ ὦμος (l'épaule)
|
τοῦ ὤμου
|
τοῖς ὤμοις
|
|
| τὸ ᾠόν (l'œuf)
|
τοῦ ᾠοῦ
|
τοῖς ᾠοῖς
|
|
| ἡ Ἀμαζών (l'Amazone)
|
τῆς Ἀμαζονός
|
ταῖς Ἀμαζοσί(ν)
|
|
| ὁ Ἄραψ (l'Arabe)
|
τοῦ Ἄραϐος
|
τοῖς Ἄραψι(ν)
|
|
| ὁ Γίγας (le Géant)
|
τοῦ Γίγαντος
|
τοῖς Γίγασι(ν)
|
|
| ἡ Ἑλλάς (la Grèce)
|
τῆς Ἑλλάδος
|
|
| ἡ Ἑλληνίς (la Grecque)
|
τῆς Ἑλληνίδος
|
ταῖς Ἑλληνίσι(ν)
|
Vocatif singulier : Ἑλληνί
|
| ὁ Ἕλλην (le Grec)
|
τοῦ Ἕλληνος
|
τοῖς Ἕλλησι(ν)
|
|
| ἡ Ἐρινύς (l'Érinye)
|
τῆς Ἐρινύος
|
ταῖς Ἐρινύσι(ν)
|
Vocatif singulier : Ἐρινύ
|
| ὁ Ἰουδαῖος (le Juif)
|
τοῦ Ἰουδαίου
|
τοῖς Ἰουδαίοις
|
|
| ἡ Ἰουδαία (la Juive)
|
τῆς Ἰουδαίας
|
ταῖς Ἰουδαίαις
|
|
| ἡ Σφίγξ (le Sphinx ; la Sphinge)
|
τῆς Σφιγγός
|
ταῖς Σφιγξί(ν)
|
Ce mot s'écrit « Φίξ » en béotien.
|
| ὁ Τιτάν (le Titan)
|
τοῦ Τιτᾶνος
|
τοῖς Τιτᾶσι(ν)
|
|
| ἡ Τιτανίς (le Titanide)
|
τῆς Τιτανίδος
|
ταῖς Τιτασι(ν)
|
|
| ὁ/ἡ Φοῖνιξ (le/la Phénicien(ne) ; le/la Carthaginois(e))
|
τοῦ/τῆς Φοίνικος
|
τοῖς/ταῖς Φοίνιξι(ν)
|
|
| ἡ Χάρις (la Charite)
|
τῆς Χάριτος
|
ταῖς Χάρισι(ν)
|
Vocatif singulier : Χάρι
|
